โปรแกรมที่ 6.2 ให้นำผลงานจากปฎิบัติการที่ 6.1 มาพัฒนาสร้างเป็นรูปทรง
และที่ว่าง 3 มิติ เพื่อรับรองการใช้งานของมนุษย์ 1 คน ซึ่งสามารถใช้สอยที่ว่าง
ภายในของรูปทรงนั้นได้ด้วยกิริยาท่าทางอย่างน้อย 1 อิริยาบถ โดยจัดทำรูปทรง3มิติ
ตามขนาดวัสดุจริง ย่อขนาดมนุษย์ลงในอัตราส่วน 1:5
และที่ว่าง 3 มิติ เพื่อรับรองการใช้งานของมนุษย์ 1 คน ซึ่งสามารถใช้สอยที่ว่าง
ภายในของรูปทรงนั้นได้ด้วยกิริยาท่าทางอย่างน้อย 1 อิริยาบถ โดยจัดทำรูปทรง3มิติ
ตามขนาดวัสดุจริง ย่อขนาดมนุษย์ลงในอัตราส่วน 1:5
งานนี้เป็นงานที่ต่อจาก 6.1 ที่เรายังไม่สามารถคงรูปงานได้หากไม่ใช้กาว
เลยลองเป็นการเกี่ยวทั้งหมดเป็นเเพทเทิร์นเเทน เเต่ตรงกลางนี้ยังคงการบากอยู่
งานสุดท้ายเเล้วล่ะสำหรับน้องห่วง...
เลยลองเป็นการเกี่ยวทั้งหมดเป็นเเพทเทิร์นเเทน เเต่ตรงกลางนี้ยังคงการบากอยู่
งานสุดท้ายเเล้วล่ะสำหรับน้องห่วง...
V
V
V
อาจาร์ยได้เเนะนำว่า....เรื่องการใช้สีดูลายตาไป เเละชึ้นงานไม่รองรับสรีระมนุษย์
อีกทั้งหากทำในงานจริง งานอาจจะยวบได้
งานต่อมาเราจึงเปลี่ยนการวางสีเป็นสองส่วงเเทนที่จะผสมกัน
เเต่งานมันก็ยังไม่รอรับสรีระอยู่ดี
เราจึงลองกันใหม่ยังคงการเกี่ยวกันเหมือนเดิม เเต่เราได้ค้นพบวิธีใหม่คือ
การเอาห่วงใหญ่เกี่ยว ด้วยห่วงเล็กมันจะเกิดความยืดหยุ่นดัดได้ เเละที่สำคัญ
ที่สุดคอเราไม่ต้องใช้กาว !!! (เย้ !)
อ.เเนะนำว่าบางส่วนนั้นมันเกินความจำเป็นเอาออกได้รึเปล่า
เเละก็ยังกังวลกับชิ้นงานจริงว่าจะยวบลงมา
เเละเเล้วก็ถึงไฟนอล > <
สำหรับเรา งานนี้จบลงได้ดีมากๆ เราได้เรียนรู้หลายๆอย่าง ได้เรียนรู้คุณสมบัติ
วัสดุอื่นๆที่นอกเหนือกระดาษ (ที่เราทำมาตลอดก่อนหน้างานนี้) ต้องขอบคุณเน
ที่ร่วมกันฝ่าพันอุปสรรคต่างๆจนงานชิ้นนี้สำเร็จ ขอคุณอ.เม่น อ.ต๋ากับทุกคำ
เเนะนำดีๆ เเละขอบคุณอ.เเละเพื่อนๆ ที่ใหคำเเนะนำเเละคำปรึกษานะคะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น